Kiedy nie jest pochłonięty swoimi fotograficznymi przedsięwzięciami, Viktor znajduje ukojenie w kilku prostych przyjemnościach. Siłownia staje się jego sanktuarium, miejscem, w którym doskonali nie tylko swoją siłę fizyczną, ale także jasność umysłu. A czy jest lepszy sposób na podsycanie swojej pasji niż duże ilości kawy, która wydaje się płynąć w jego żyłach, dodając mu energii na każdym kroku. Rozkoszuje się prostymi radościami życia, delektując się pysznym jedzeniem. Jednak Viktora nie pociągają wyszukane lokale; zamiast tego woli wyluzowane restauracje, w których może delektować się przepysznym hamburgerem, który rezonuje z masami.

Nie można mówić o Viktorze, nie wspominając o jego zgranej grupie przyjaciół. Opisując ich czule jako gang maniaków, ceni sobie ich towarzystwo. Razem tworzą harmonijną mieszankę osobowości, związaną wspólnymi zainteresowaniami i wzajemnym koleżeństwem. Niezależnie od tego, czy relaksują się przy piwie po pracy, czy zanurzają się w wirtualnym świecie za ekranami komputerów, znajdują ukojenie w swojej obecności. Krąg przyjaciół Victora odzwierciedla jego własną wyluzowaną naturę, co świadczy o jego zdolności do przyciągania podobnie myślących osób.

Chociaż Viktor nazywa Vasastan domem, jego prawdziwą domeną jest Östermalm, gdzie rozwija się zawodowo. To właśnie w tej tętniącej życiem dzielnicy jego kreatywny duch znajduje swój największy wyraz. Spacerując ulicami Östermalm z aparatem w ręku, Viktor tchnie życie w otoczenie, rejestrując chwile, które w przeciwnym razie mogłyby pozostać niezauważone. Łączy historie ludzi i miejsc, malując żywy gobelin społeczności, która go otacza.

Viktor Olsson, człowiek, który żyje i oddycha sztuką fotografii, przypomina nam wszystkim o pięknie i radości, które można znaleźć w najprostszych chwilach. Jego pasja do życia, w połączeniu z wrodzoną umiejętnością uchwycenia jego istoty, inspiruje nas do zwolnienia tempa, docenienia otaczającego nas świata i znalezienia spełnienia w codzienności. Poruszając się w szybkim tempie współczesnego świata, weźmy stronę z książki Viktora i starajmy się znaleźć własną unikalną soczewkę, przez którą będziemy patrzeć na świat - taką, która pozwoli nam docenić niezwykłość w zwyczajności.